Je bent een moeder en je zorgt voor een kind met een rugzakje en dit vind je best heel zwaar. Je doet het met heel veel liefde, maar je vindt het steeds lastiger vol te houden, je hebt gewoon geen energie meer.
Herken je dit?
Daar gaat de telefoon, o nee, de juf van je kind, wat zou er nu weer zijn? Zal je gewoon niet oppakken? Nee, dat kan toch ook niet. Je neemt dus toch maar op en er komt een heel verhaal over wat je kind gedaan heeft . Het komt er eigenlijk op neer dat ze nog steeds niet begrepen hebben wat je kind nodig heeft. Ja, dan gaat het mis, dat is niet zo raar. Daar word je nou zo moe van, kan je weer gaan uitleggen wat je kind nodig heeft.
Je zit met je man aan tafel, jullie hebben het over een weekendje samen weg. Maar eerlijk gezegd heb je daar helemaal geen zin in. Al dat geregel vooraf, en na het weekend ben je waarschijnlijk nog drukker dan ervoor, omdat je kind een week bij moet komen van alles wat anders ging bij het logeren. Daar heb je toch helemaal geen energie voor, je bent al blij dat je een normale week volhoudt.
Je komt 's ochtends vol goede moed de keuken in om er een mooie dag van te maken. Je doet de afwasmachine open en alles is nog vies. Je voelt je boos worden en gooit hem met een knal weer dicht, nou moet je alle broodtrommels en bekers met de hand afwassen! Daar heb je helemaal geen zin in. Natuurlijk gaat daarna de melk over tafel en snauw je je kinderen veel te hard af dat ze uit moeten kijken. Ze beginnen te huilen en jij voelt je schuldig. Je man zegt vervolgens ook nog dat je toch niet zo hard hoeft te mopperen, het is maar melk. Nou doe jij het dan maar lekker zelf als jij het zo goed kan! De sfeer is weer verpest en iedereen vertrekt uiteindelijk van slag en jij zit doodongelukkig op de bank en hebt helemaal geen energie meer.
Je bent houdt ontzettend veel van je kind, maar de laatste tijd ben je het gedoe zo zat. Je hebt helemaal een zin om je aan alle schema's te en regels te houden en steeds maar alles zo te doen dat het de minste onrust geeft. Gewoon een keer een 'normaal', rustig dagje zou fijn zijn.
Bij school vraagt een van de moeders hoe het thuis gaat. 'Goed hoor', maar als ze daarna vraagt of je het allemaal redt komen de tranen in je ogen. Je slikt ze gauw weg voor ze ziet. Waarom komen er nu tranen, je redt het toch prima?
Als je zo doorgaat krijg je een burn out of word je ziek! Wie gaat er dan voor je kinderen zorgen?