Over mij

Een aantal jaar geleden herkende ik mezelf niet meer, ik was eigenlijk altijd iemand die alles positief draaide en altijd het goede in anderen zag, maar nu mopperde ik veel en hahd kritiek op alles en iedereen. Ik werd zo moe van mezelf en vond mezelf eigenlijk helemaal niet meer leuk. Elke morgen nam ik me voor om weer positief en gezellig te zijn, maar dat lukte maar even en dan mopperde ik weer. Ik voelde me gewoon moe en waardeloos.

Als moeder van een kind met een rugzakje had ik me heel erg in verdiept in wat het nodig had en wist ik dit ook inderdaad heel erg goed. Hierdoor nam ik nooit afstand en deed alles het liefst zelf en op mijn manier. En die manier verwachtte ik van iedereen om mij heen. 

Uiteindelijk ging dat niet alleen om de opvoeding, maar ook over de was, de tuin, wat we moesten eten, eigenlijk over alles. Want ja, ik wist heel veel en had me overal in verdiept en zocht altijd naar manieren waarop mijn kind het best geholpen kon worden. Af en toe wilde iemand me wel tips geven of helpen, maar daar stond ik eigenlijk helemaal niet open voor. Ik wist zelf  toch zeker het best hoe het moest. 

Dat was best zwaar, want dan moet je ook alles zelf doen. Maar met vallen en opstaan lukte het steeds weer. 

Tot ik eigenlijk niet meer kon en om de kleinste dingen boos werd, en mezelf niet meer herkende. Uiteindelijk begon ik steeds meer te mopperen en zeuren en werd ik er zelf heel moe van. Ik wilde heel graag anders, maar het lukte me niet. Eigenlijk wilde ik het liefst gewoon even niet meer hoeven zorgen. 

Nu zie ik dat ik aan het overleven was. 

Ik wilde het beste voor mijn kinderen, maar daarbij gaf ik zoveel van mezelf dat het niet vol te houden was.

Ik ontdekte dat ik steeds op dezelfde manier met moeilijke dingen omging. Dit had ik als kind al zo geleerd. Toen hielp het me heel goed, maar nu had ik er last van en zat het me eigenlijk vooral in de weg. Ik moest dit op een andere manier gaan doen. 

Dat viel nog niet mee, mijn hoofd wist het heel goed, maar toch lukte het me niet. Ik leerde dat mijn manier van reageren ook in mijn lichaam zat. Toen ik dit ook ging oplossen kon ik eindelijk op een andere manier met spanning omgaan en kreeg ik veel meer energie en kon ook veel meer de zorg voor mijn kinderen loslaten,of zoals mensen soms zo mooi kunnen zeggen, op een andere manier vasthouden.  

Het is een lange weg geweest, maar het is gelukt. 

Het gaat nu goed met mij en met mijn kinderen. Ze zijn inmiddels het huis uit en doen het allemaal super goed. ik ben ontzettend trots op hen! 

Samen met Erik, mijn man heb ik een gezinshuis. Er wonen nu  2 kinderen met een behoorlijk rugzakje bij ons en dat gaat goed. Ik vertrouw ook anderen in de opvoeding, het gaat misschien anders, maar dat is ook ok. Ze gaan geregeld logeren bij logeergezinnen en dat geeft mij de kans om lekker een weekendje weg te gaan met Erik.

Ik ben nieuwsgierig waarom mensen de dingen doen die ze doen, daarom lees en leer ik heel graag nieuwe en oude kennis over alle onderwerpen die dit kunnen verklaren. Hierdoor heb ik voor veel mensen een eigenwijze kijk, die ik gebruik in alles wat ik doe. Ik ben niet voor niets de anderskijker ;). 

Ik houd heel erg van de natuur, deze zit namelijk heel logisch in elkaar en dat vind ik fijn. Ik laat je zien dat hoe jij de dingen doet  logisch is en logische gevolgen heeft. 

Ik ben toekomstgericht, waar wil ik naartoe met mezelf, mijn gezin, wat wil ik graag en en wat moet ik daarvoor doen en daar werk ik dan ook aan. En niet alleen voor mezelf, maar ook voor de wereld, voor alles, wqt wil ik zien op de langere termijn en dit doe ik ook in mijn werk.

Humor helpt mij om dingen anders te kunnen zien, dit gebruik ik dan ook graag in mijn werk. 

Ik bekijk dingen graag op een andere manier en laat anderen ook graag op een andere manier kijken. Het liefst met een glimlach van herkenning.

Mijn visie:

Je lichaam en je kinderen vertellen jouw verhaal

Als je mij kent dan weet je dat:

    

• ik enorm van de bergen houd en daar in de vakantie het liefst naar toe ga om te wandelen.

      

• ik  een beelddenker ben en vaak de dingen letterlijk voor me zie, wat  maakt dat ik soms op de gekste momenten moet lachen.      

      

• Ik het liefst elke dag ergens geniet van cappucino met huisgemaakte taart. 

      

• 'The  biggest little farm” mijn favoriete film is, het  laat zien dat de natuur een enorm herstelvermogen heeft. 

      

• ik  houd van mensen die dingen doen waarvan iedereen denkt dat het niet kan, bijvoorbeeld Chris Nikic, zoek hem maar eens op.

      

• Ik van mezelf best chaotisch ben, maar ik steeds meer structuur heb.

Is er iets in mijn verhaal wat je aanspreekt?  Bel of app me dan.